مراقبت از بیمار سرطانی را یاد بگیریم

ساخت وبلاگ

مراقبت از بیمار سرطانی یعنی چه؟

مراقب به عنوان فردی شناخته می شود که به فرد ناتوانی (بیمار یا سالمند یا …) کمک می کند و ممکن است پولی دریافت نکند. اما مراقبان حرفه ای معمولا در قبال مراقبت از بیمارتان پول دریافت می کنند.

مراقب بیمار ممکن است از اعضای خانواده یا از دوستان نزدیک باشد که معمولا برای مراقبت از بیمار آموزش ندیده اند. گاهی مراقب به عنوان شاهراه زندگی بیمار سرطانی شناخته می شود. اما بهترین مراقب، پرستاری خواهد بود که از مرکز پرستاری مراقبتی استخدام می کنید.

مراقبت از بیمار  وظایف زیادی دارد. این نقش ها با عوض شدن نیاز های بیمار در طول درمان و بعد از درمان عوض می شود. امروزه اکثر مداواهای بیماری سرطان به صورت سرپایی در مطب انجام می شود به این معنی که بیمار لازم نیست در بیمارستان بماند و باید در منزل از او مراقبت کرد.

مراقب بیمار تاثیر زیادی (تاثیر مثبت و منفی) در کنار آمدن فرد با بیماری اش دارد. مراقب بیمار می تواند به بیمار کمک کند تا مراحل درمان را به طور کامل پشت سر بگذارد و در گام های بعدی مثل خوردن غذای سالم یا داشتن استراحت کافی به او کمک کند.

مراقب بیمار به عنوان بخشی از تیم درمان

مراقب بیمار یکی از از اعضای تیم درمان سرطان است که شامل بیمار، دوستان و آشنایان و گروه پزشکی می باشد. یک مراقب بیمار با انجام کارهای زیر می تواند همکاری نزدیکی با تیم درمان داشته باشد.

  • دادن داروها
  • مدیریت آثار جانبی بیماری
  • گزارش مشکلات
  • تلاش برای آگاهی دادن به سایر اعضای خانواده و دوستان در مورد آنچه اتفاق می افتد
  • کمک به تصمیم گیری در مورد اینکه که آیا یک درمان موثر است

مراقب به عنوان عضوی از تیم درمان باید در مراقبت از بیمار هماهنگ عمل  کند. او باید تجویز پزشک را دنبال کند و بداند که چه تست هایی باید انجام شود و اطمینان حاصل کند که همه ی پزشکان گروه درمان می دانند که روند درمان در چه مرحله ای است.

مراقب بیمار تنها کسی است که همه چیز را در مورد شرایط بیمار و مراحل درمان بیمار می داند. مراقب باید از پزشکان در مورد شرایط بیمار بپرسد و در مواقع لازم نت برداری کند. باید تمام تیم مراقبت را بشناسد و راه های ارتباط با آنها را بداند. گرفتن اطلاعات صحیح و کمک گرفتن از تیم درمان می تواند به بیمار سرطانی کمک کند.

مراقب بیمار، حلال مشکلات

فردی با بیماری سرطان با چالش های زیادی روبروست. مراقب بیمار باید به او کمک کند تا بتواند با این چالش ها روبرو شود و از عهده ی مشکلاتی که برایش پیش می آید، بر آید.

برای مثال فرض کنید گلبول های سفید خون بیمار کم شود، او تب می گیرد و در نتیجه نیاز دارد در بیمارستان بماند. این مساله برای بیمار و خانواده ی اومی تواند بسیار ناراحت کننده و در واقع یک قدم به عقب باشد.در این زمان مراقب می تواند:

  • با اشاره به اینکه بیمار فقط برای مدت زمان کمی که آنتی بیوتیک عفونت را تحت کنترل قرار دهد، لازم است در بیمارستان بماند، ناراحتی ها را کم کند.
  • اطمینان حاصل کند که بیمار تمام چیزهای لازم از جمله نسخه ی پزشکی برای داروهای غیر سرطانی مثل تیروئید یا فشار خون را در اختیار دارد.
  • باید با تمام پزشکانی که با بیمار در ارتباط بودند تماس بگیرد و در مورد عفونت و بستری بودن بیمار اطلاع دهد.
  • چک کند که مقدمات مورد نیاز برای نگهداری بیمار در خانه فراهم است تا در زمان مرخص شدن بیمار از بیمارستان بتوان در خانه از او مراقبت کرد. اگر مراجعه هرروزه برای دریافت انتی بیوتیک وریدی نیاز است، مراقب بیمار باید با افرادی هماهنگ گند تا رفت و آمد بیمار را فراهم کنند.

ممکن است همه ی این امور برای بیماری که با سرطان مبارزه می کند سخت باشد، پس کمک گرفتن از یک مراقب می تواند ارزشمند باشد. مدیریت امور و حل مشکلات کوتاه مدت می تواند برای بیمار قوت قلب باشد.

انجام کارهای روزمره

در اینجا به کارهایی اشاره شده که مراقب به صورت روزانه برای کمک به بیمار خود انجام میدهد

  • خرید و آماده سازی غذا
  • خوردن غذا
  • مصرف داروها
  • استحمام، آراستن، لباس پوشیدن
  • استفاده از حمام
  • تمیز کردن خانه و انجام لباسشویی
  • پرداخت صورت حساب
  • حمایت عاطفی
  • رفتن به ملاقات پزشک، آزمایش، طی کردن درمان
  • مدیریت مشکلات پزشکی در خانه
  • هماهنگی مراقبت از سرطان
  • تصمیم بگیرید چه زمانی از مراقبت های بهداشتی استفاده کنید و یا یک دکتر برای مشکلات جدید را ببینید

همه ی این امور نیازمند صرف وقت و هزینه است. حتی ممکن است برای سلامتی مراقب نیز به صرف هزینه نیاز باشد. البته اکثر مواقع مراقب بیمار فقط وظایف خودش را انجام می دهد و در تنهایی رنج می کشد.

ممکن است شما خودتان مایل به مراقبت از بیمار سرطانی تان باشید، البته که این کار شما را خوشحال می کند و به شما انرژی می دهد تا در زمان های سخت از بیمارتان حمایت کنید. اما باید بدانید که مراقبت از بیمار کار خیلی سختی است و مراقبانی وجود دارند که 24 ساعته در خدمت هستند تا بهتر از شما، از عزیزتان مراقبت کنند و این انتخاب بهتری برای بیمارتان خواهد بود.

ارتباط مناسب مراقب با بیمار

مهم ترین نقش مراقب بیمار اتباط صحیح با اوست. ممکن است برای بیمار سخت باشد که برنامه ریزی کند و تصمیم بگیرد. چون او با آثار روحی و جسمی سرطان و درمان در حال مبارزه است. .وظیفه ی مراقب این است که تا حد امکان با بیمار  گفتگو کند تا زمانی که بیمار بهبود یابد. در اینجا راهکارهایی وجود دارد که به بهبود رابطه ی مراقب بیمار با بیمارش کمک می کند.

  • کمک کنید تا جایی که ممکن است یک زندگی عادی داشته باشند. برای شروع به آنها کمک کنید تصمیم بگیرند که چه فعالیت های مهم هستند. ممکن است آنها برای انجام کارهای مهم با لذت بیشتر نیاز به کنار گذاشتن اموری داشته باشند که کم اهمیت تر هستند.
  • آنها را تشویق کنید که احساساتشان را با شما به اشتراک بگذارند از تلاش هایشان حمایت کنید. برای مثال، اگر آنها شروع به صحبت کردن در مورد احساسات خود در مورد سرطان کردند ، موضوع را تغییر ندهید. گوش دهید و اجازه دهید آنها صحبت کنند. ممکن است شما هم بخواهید احساسات خود را با او در میان بگذارید.
  • اجازه دهید بیمار بداند که شما در دسترس هستید، اما او را تحت فشار قرار ندهید. برای مثال، اگر او در حال تلاش برای انجام کاری، مانند پوشیدن لباس است، حتی اگردر حال تقلا زدن است، برای او مهم است که قادر به انجام این کار باشد. شما ممکن است بخواهید به او کمک کنید، اما این کار را نکنید. اجازه دهید او خودش تصمیم بگیرد که چه زمانی نیاز به کمک دارد.
  • به یاد داشته باشید که مردم به روش های مختلف ارتباط برقرار می کند. سعی کنید با نوشتن و یا با استفاده از حرکات، عبارات، و یا لمس ارتباط برقرار کنید. گاهی اوقات، شاید بیان احساس سخت باشد، اما یک حرکت مانند در دست گرفتن دست او احساس شما را نسان دهد.
  • نگاهی به نشانه های فرد مبتلا به سرطان بیندازید. برخی از افراد بسیار تو دار هستند در حالی که بعضی دیگر بیشتر در مورد آنچه که در حال رخ دادن است صحبت می کنند. به نیاز افراد برای صحبت کردن یا آرام ماندن احترام بگذارید.

ممکن است حس کنید بیمارتان متفاوت رفتار می کند. مثلا عصبانی باشد، آرام و تودار است یا فقط ناراحت باشد. سعی کنید به بیمارتان بگویید که همیشه برای گوش کردن به او حتی در مورد موضوعات دشوار آماده اید. اگر این سکوت ادامه پیدا کرد بهتر است با تیم درمان در مورد این مساله صحبت کنید و دلایل آن و راه های کمک کردن به بیمار بپرسید.

 

مرکز اخبار فیلم ایران اسلامی...
ما را در سایت مرکز اخبار فیلم ایران اسلامی دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : بازدید : 313 تاريخ : شنبه 5 اسفند 1396 ساعت: 18:54

خبرنامه