بسان تو فرزند نیست٭

سیدجواد میرهاشمی مستندساز و پژوهشگر روایت اول: پس از سلام می گوید: «بچه ها بپرسید.» و این آغاز صبح سه شنبه های کلاس 442 دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و به تعبیر قیصر امین پور «پایتخت جهان» است. استاد هرگز پشت میز نمی نشیند. محمد صنعت کار و احسان رمضانی - که عمر هر دویشان زیاد باد – میکروفون یقه ای را به پیراهن استاد نصب و صدا را تنظیم می کنند تا صدای دکتر شفیعی کدکنی به انتهای کلاس نیز برسد. با یک نگاه سطحی به دیگر کلاس ها می توان محبوبیت و مقبولیت کلاس های فرزند کدکن دریافت. براستی پس پشت جمله «بچه ها بپرسید.» حدیث امام علی(ع) است که می فرمایند: «زَکاه الْعِلْمِ نَشْرُهُ» (غررالحکم، ص 44) روایت دوم: بارها خوانده ایم و شنیده ایم که دکتر شفیعی کدکنی با سیاست زاویه دارد و اهل سیاست و کنشگر سیاسی نیست و بیشتر اندیشه گر است؛ اما در کلاس هایش از اوضاع روز جامعه صحبت می کند، از مرگ عالیجناب کیارستمی، جایزه اسکار فیلم «فروشنده» اصغر فرهادی، سلامتی خسرو آواز ایران «محمدرضا شجریان» تا کتاب و کتابخوانی و مغزهای جوانان که به تبلت و اینترنت عادت کرده است! می گوید: من اگر جایی ... مرکز اخبار فیلم ایران اسلامی...