نجات سینما یا راحت شدن از شر سینمای ایران؟!

امین فرج پور-شهروند| نمایش عمومی فیلم های خارجی در سینمای ایران مناقشه ای به درازای عمر پیروزی انقلاب را پشت سر دارد. عمری چهار دهه ای با فراز و نشیب هایی نامتناسب که گاه به جبر زمان به واسپاری کامل سینماهای ایران به فیلم خارجی منجر شده و گاه به ممنوعیتی شگفت که هر دو حال نیز مصداقی است از مثل از آن سوی بام فرو غلتیدن که آسیبش را هم نه سینما یا سینماگران این دیار که مردمی می خورند که اشتیاق تماشای آثار ارزشمند ایرانی و خارجی را بر پرده های نقره ای این مرز و بوم دارند. آنهایی که عمری ازشان گذشته، نخستین روزهای پیروزی انقلاب را یادشان است که چگونه سینماهای تهران و احتمالا شهرستان ها در جست وجوی مفری برای ادامه حیات، در خلأ فیلم ایرانی و در نبود سینماگران هراسیده از تغییرات سریع اجتماعی، یک سر در اختیار فیلم های خارجی قرار گرفتند و البته حتی نوع فیلم های خارجی اکران شده که به تبع جو انقلابی زمان آثاری چون زد، حکومت نظامی و فیلم های بیشتر پارتیزانی بلوک شرق را شامل می شد نیز نمی تواند غرابت چنین تسلیمی را پرده پوش باشد. همان شاهدان همچنین روزها و سال های بعد را هم یادشان است که ... مرکز اخبار فیلم ایران اسلامی...