اگر رجل سیاسی تئاتر نبیند، این هنر سالم تر می ماند

محمدعلی ابطحی از معدود روحانیونی است که دغدغه فرهنگ- به معنای امروزی اش را دارند. از آنها که در جریان رخدادهای هنری- فرهنگی روز است. فیلم می بیند. ادبیات روز را دنبال می کند. دست به قلم است و می نویسد. نویسندگان شاخص و حتی برخی از جوانان را می شناسد؛ و البته خود یکی از نخستین مسئولان نظام است که امکانات دنیای مجازی را دریافته و فعالیت های ادبی فراوانی را در قالب وبلاگی پرخواننده به انجام رسانده است. محمدعلی ابطحی تئاتربین حرفه ای هم هست؛ که این خود اتفاق مهمی است. تئاتر به عنوان هنری با مخاطبین خاص و به عبارت بهتر، فرهیخته تر از دیگر مخاطبین هنرهای دیگر در عمر حضورش در ایران تماشاگر روحانی زیادی نداشته و از این نظر این نکته که محمدعلی ابطحی تقریبا تمام نمایش های روی صحنه را تماشا می کند، اتفاق مهمی است. شاید از این رو باشد که وقتی در صفحه اینستاگرامش می نویسد که «بهترین لذت زندگی این سال های من دیدن تئاتر بوده»؛ این نوشته بازتاب فراوانی پیدا می کند. شاید از این بابت که محمدعلی ابطحی این را ثابت کرده که علاقه اش به این هنر خاص از روی مد نیست. از سر بیکاری و رفع و دفع وقت بعد از ... مرکز اخبار فیلم ایران اسلامی...