یک داستان؛ یک واقعیت

احمد عظیمی| فیلم تابستان داغ را بی هیچ شک وشبهه ای می توان فیلمی اجتماعی نامید. چه آن که وقتی از کارگردان هم این سوال شد، خودش معتقد بود در این فیلم سعی شده موضوعی اجتماعی مورد توجه قرا گیرد و مسیر ورود روایت های نااصیل به فیلم گرفته شود. فیلمی که می خواهد از مسیر دنیای تصویر، پیامی را هم به مخاطب خود برساند. هرچند برخی سینما را فقط برای سرگرمی می دانند و معتقدند؛ مقدم بر هرچیز، فیلم های سینمایی باید سرگرم کننده باشند و موجبات فرح را برای مخاطبان این هنر- صنعت به وجود آورند؛ اما به موازات آن نیز گروهی می گویند هر چند برداشت سرگرمی از سینما در دنیای غرب وجود دارد اما ما باید این هنر- رسانه را در مسیر صحیح آن استفاده کنیم. مسیری که بتواند آموزش مفاهیم خاص را به جامعه برعهده بگیرد. در میانه این دو گروه، گروه سومی هم وجود دارند که معتقدند «خیرالامور، اوسطها»؛ این گروه می گویند، باید راه میانه را در پیش گرفت. باید سینما را به ابزاری بدل کرد که در کنار سرگرمی، مفاهیم و ارزش های جامعه را نیز پاس دارد و بتواند هر دو شان را رعایت کند. این که کدام گروه از میان این سه، راه درست را پیش گرفته ... مرکز اخبار فیلم ایران اسلامی...