جشنواره ای ناامید، غیر خلاقانه و بی هویت!

سینمای امید، دروغی بود که سال گذشته حجت الله ایوبی در مواجهه با انتقادات فزاینده به سینمای تلخ و ناامیدکننده ایران بر زبان جاری کرد؛ وعده ای که او و همکارانش حتی یک قدم هم برای نزدیک شدن به آن برنداشتند. وضعیت در دوره محمد مهدی حیدریان نیز به همین منوال در حال ادامه پیدا کردن است. اگر ایوبی در ماه های پایانی دوره مدیریتش از سینمای امید ذکری به میان می آورد، خلف او، حیدریان حتی از لفاظی در این زمینه نیز پرهیز می کند.  روزنامه جوان نوشت: آثار راه یافته به سی و چهارمین جشنواره فیلم کوتاه تهران نشان می داد که تلخی، بی هویتی، تشتت مضمونی و ناتوانی در خلق فیلمنامه و روایت و قصه همچنان در آثار فیلمسازان جوان موج می زند و سازمان سینمایی و انجمن سینمای جوان به عنوان متولی فیلم کوتاه در کشور اصلاً به خودش زحمت هم ندادند برای درمان این بیماری های مزمن و کهنه چاره ای بیندیشند. بگذریم که موضوع انقلاب اسلامی و اتفاقات و ابتلائات و اقتضائات این روزها و سال های قبل در این عرصه اساساً در مضامین و دغدغه های فیلمسازان جوان محلی از اعراب ندارد.  * مضمون فقر؛ مسئله دامنگیر فیلم کوتاه  همچنان فقر و ... مرکز اخبار فیلم ایران اسلامی...